Historia
W styczniu 1980 roku, w lokalu przy ul. Sienkiewicza 43, swoją działalność rozpoczęło Biuro Wystaw Artystycznych. Wystawowym debiutem była prezentacja plakatów Waldemara Świerzego w sierpniu 1981 r. 10 lat później BWA zostało przeniesione do budynku Teatru Dramatycznego, na ul. Nowy Rynek 11. W grudniu 1992 r. Biuro Wystaw Artystycznych przekształcono w Państwową Galerię Sztuki, a w październiku 1997 r. – w Płocką Galerię Sztuki, instytucję samorządową finansowaną z budżetu miasta. W październiku 2006 r. nową siedzibą PGS staje się, wynajmowana od prywatnego właściciela, zabytkowa mykwa żydowska (rytualna łaźnia) przy ul. Sienkiewicza 36. W październiku 2020 r. Rada Miasta Płocka wyraziła zgodę na nabycie przez Gminę-Miasto Płock tego budynku. W 2021 r., już we własnej siedzibie – własności miasta, Płocka Galeria Sztuki obchodzi 40-lecie swojej działalności. W tym czasie zorganizowała ponad 500 wystaw indywidualnych i zbiorowych.
Jako najważniejsze zadanie, które Galeria konsekwentnie realizuje, jest upowszechnianie tego, co wartościowe i znaczące w polskiej sztuce współczesnej w jej bogactwie i różnorodności. Widzowie Płockiej Galerii Sztuki mogli zapoznać się z pracami najsłynniejszych twórców szkoły plakatu (wystawy zbiorowe: Polski plakat teatralny, Plakat filmowy, Dziecko w plakacie, Urok secesyjnej kreski). W programie wystaw Galerii często pojawia się malarstwo. Były to wystawy indywidualne znakomitych twórców (Tadeusza Kantora, Kazimierza Mikulskiego, Jerzego Nowosielskiego, Jana Tarasina, Kiejstuta Bereźnickiego, Antoniego Fałata, Edwarda Dwurnika, Franciszka Maśluszczaka, Jerzego Dudy- Gracza, Józefa Wilkonia, Piotra Naliwajki, a także Salvadora Dali czy Marca Chagalla). W Płocku po raz pierwszy została szerzej pokazana twórczość szwajcarskiego malarza Hansa Rudolfa Gigera. Twórczość wybitnych twórców malarstwa prezentowana była także na wystawach zbiorowych („Sztuka metafory”, „Polski portret współczesny”, „Europejska Akademia Sztuk przedstawia” i inne). Grafikę polską prezentowano między innymi na wystawach zbiorowych: „Kolor w grafice”, „Grafika w kręgu ASP”, „Laureaci Ogólnopolskich Konkursów Grafiki”. Galeria organizuje również wystawy prac artystów środowiska płockiego (wystawy indywidualne, środowiskowe, debiutanckie i jubileuszowe).
W Płockiej Galerii Sztuki nie brakuje wystaw polskiej grafiki książkowej, satyry i karykatury, wystaw fotografii artystycznej, rzeźby, tkaniny artystycznej i ekspozycji poświęconych sztuce użytkowej.
W lutym 2011 r. swoją działalność rozpoczęła Galeria Kreski – subgaleria PGS, w której są wystawiane rysunki, szkice i grafiki, czyli prace, w których podstawowym środkiem wyrazu artystycznego jest kreska. Premierową wystawą w kameralnej sali była prezentacja 22 grafik krakowskiej malarki prof. Janiny Kraupe-Świderskiej. W subgalerii prezentowane są również prace pokonkursowe, organizowanego w latach 2014-2018, Ogólnopolskiego Konkursu Plastycznego „Ulica Themersonów”, kierowanego do studentów i absolwentów kierunków artystycznych polskich uczelni wyższych.
Historia budynku
Dawna łaźnia rytualna, tzw. mykwa, wzniesiona została w latach 20. XX wieku. Słowo mikwe (mykwa) w Torze jest przetłumaczone jako „zbiór” lub „zbiornik” wód. Płocka łaźnia utworzona została przez Gminę Starozakonnych Miasta Płocka na placu przy dawnej ulicy Sądowniczej (Więziennej), powstałym poprzez scalenie dwóch pustych działek, wykupionych w roku 1865 od Izydora Rydzewskiego i Teofila Zielechowicza.
W końcu lat 30. Magistrat Miasta Płocka dzierżawił obiekt na łaźnię miejską. Po wojnie nieruchomością władał Skarb Państwa. W 1998 r. Gmina Wyznaniowa Żydowska w Łodzi przejęła nieruchomość i sprzedała prywatnym właścicielom. Od 2006 roku budynek dzierżawi Urząd Miasta Płocka, z przeznaczeniem na cele kulturalne. W październiku 2020 r. zabytkowa łaźnia stała się własnością miasta.